شعارنویسی اگرچه می‌تواند در نقش یکی از عاملان موثر در ایجاد انقلاب و یا جنبش‌های بزرگ اجتماعی عمل کند اما خود نمی‌تواند به تنهایی باعث بروز انقلاب شود... هنر خیابانی مردم حتی اگر از روی دیوارهای شهر هم پاک شوند باز هم در حافظه تصویری تاریخ برجای خواهند ماند.

شعارها تفکیک شده نبود. همه جنبه عمومی ‌داشت... چریک‌ها‌ی فدایی خلق و جریاناتی مانند اشرف دهقانی حضور داشتند اما تعدادشان آنقدر کم بود که نمی‌توانستند نقشی داشته باشند...شعارها از طرف مذهبیون و موتلفه‌ای‌ها‌ و کسانی که بعدا عضو کمیته استقبال شدند، تهیه و مدیریت می‌شد.

در روز ۲۵ اسفند سال ۱۳۵۷ به دنبال دعوت شهرداری تهران و موافقت آیت الله طالقانی و مهندس بازرگان، مردم تهران به خیابان‌ها آمدند تا در روزی که عنوان "پاکسازی شهر جنگ زده" گرفت، در و دیوارهای شهر را از شعار پاک کنند...آیت‌الله طالقانی هم جارو دست گرفتند و در پاک‌سازی مشارکت کردند.

کمیته شعار زیر نظر شخص مطهری بود و از نظر ادبی و سیاست‌های روز با او همکاری و مشورت داده می‌شد. هر کس نظری داشت می‌داد به آقای مطهری. او همه را تنظیم می‌کرد. در خانه آقای رفیق دوست آقای تنها که استاد خط بود آنها را تا صبح می‌نوشتند.